بهانه زندگی

سلام عزیزم . یادم رفت اینو بنویسم که پنجشنبه قراره مادرجونتو (مامان مامانت) عمل کنند . از بس خودش را اذیت کرد و کارهای سنگین کرد آخرش کارش به عمل دیسک کشید و قراره من با پدرجونت برم تهران و ممکنه تا چند وقت نتونم برات بنویسم . امیدوارم به زودی های زود بتونم بیام و بنویسم بالاخره منم مامان شدم . تا دیدار بعدی خداحافظ

دوباره اومدم که برات بنویسم . بالاخره عمل مامانی تموم شد و حالا توی خونه بستریه . عصر چهارشنبه دو هفته پیش با پدرجون رفتیم تهران و باباعلی را با دایی جون احمد تنها گذاشتیم و اونها هم که از خداشون بود که تو این چند روز خوش بگذرونند . عمل قرار بود بعدازظهر پنج شنبه بشه که همین طور عقب می افتاد تا افتاد صبح جمعه . وای که چقدر هول و اضطراب قبل عمل بد بود با خودم می گفتم اگه من و بابا اینقدر مضطربیم آیا مامانم چه می کشه ولی اون بنده خدا اصلاً تو روی خودش نمی آورد . بالاخره ساعت 10 و نیم صبح جمعه بردندشون و ساعت 4 بعدازظهر عمل تمام شد . وای مامانی اینقدر درد داشت که من و پدرجون فقط گریه می کردیم و هیچ مسکنی کارساز نبود تا بالاخره ساعت 9 بعد از 5 س...

سلام مامانای مهربون و دوست داشتنی . وقتی وبلاگهای بقیه را می خونم و می بینم مامانا با چه عشقی برای بچه هاشون می نویسند و تمام خاطراتشون را یادداشت می کنند خیلی خوشحال میشم . با خودم می گم یعنی میشه کوچولوی ما هم زود بیاد و زندگی منو گرم و پر امید کنه ؟ برام دعا کنید تا  خدا یه فرزند صحیح و سالم و صالح و با قدم و کرم به ما عنایت کنه . التماس دعا